Jan Willem Schnerr
Indrukwekkend
Zo’n tien of vijftien jaar geleden zag ik een foto van een knappe jonge man op een schavot, strop om de nek, handen op de rug gebonden. Een raar detail: zijn polsen, achter op de rug, waren kennelijk niet erg strak gefixeerd want hij zag kans om met één hand vanaf zijn heup de samengestroomde menigte te groeten. Met een merkwaardig berustende glimlach. Die foto heb ik nooit meer teruggezien en ik zoek hem ook niet op. De man was veroordeeld wegens homoseksualiteit en de terechtstelling vond plaats in Iran. Hij was indrukwekkend in zijn laatste minuut.
Het was de tijd waarin de Verenigde Staten Europa onder druk zette om zich aan de draconische sancties tegen Iran te houden; “Daar worden mensenrechten geschonden”. Dat was inderdaad wel duidelijk, ‘westerse waarden’, etc. De jaren daarna kwam de kwestie van de Oeigoeren in China prominent in de media. Inmiddels weet Europa en vooral Duitsland, de economische reus, zich geen raad met het Rijk van het Midden. Het is koorddansen tussen exportindustrie en idealen. Vanaf de zijlijn waarschuwde Annalena Baerbock, minister van Buitenlandse Zaken China voor de laatste maal. Als leek denk ik: zij heeft gelijk maar werkt het wel zo?
Qatar na het voetballen
In het geval van China gaat het om veertienhonderd miljoen mensen. In Qatar om 380.000. Daar zit een factor 4.000 tussen. Toch werkte het gek genoeg ook in Qatar niet. Waarom? Qatar, dat iets groter is dan de stad Utrecht heeft een gasvoorraad waarmee de eigen bevolking (inclusief gastarbeiders) in theorie nog zeshonderd jaar vooruit kan. Reken je het huidige exportvolume mee dan hoeven zij zich nog 130 jaar geen zorgen te maken. Tegen die tijd staan zelfs windmolens en zonnepanelen alleen nog in musea. Vandaar dat Qatar (nog tijdens het WM voetbal) een reusachtig gascontract sloot met China, vóórdat het te laat is en het gas niets meer waard.
De Duitse minister Nancy Faeser herinneren wij ons van de wedstrijd van het Duitse elftal. Met blote armen en een one love armband zat zij op de tribune naast de gastheer en de weerzinwekkende FIFA-baas Infantino. Goed bedoeld. Maar wat haar in Qatar vooral kwalijk werd genomen, is dat zij binnenskamers een ander gezicht liet zien en buitengewoon vriendelijk en toeschietelijk met de Qatarese machthebbers omging. Duitsland heeft gas nodig. De bejegening in het openbaar (de hele Arabische wereld zat voor de buis) van de gastheer deed niet ter zake. De omgangsvorm in Arabische landen en in het algemeen in Azië is dat men binnenskamers zo nodig snoeihard onderhandelt maar de ‘tegenpartij’ niet publiekelijk schoffeert. Zijn onze omgangsvormen superieur? Dan moeten wij zo doorgaan.
Prins Salman de Machtige
Naar het schijnt wil Saoedie-Arabië in 2030 het WK voetbal in huis halen. En onlangs werd bekend dat het ook de Aziatische Winterspelen van 2029 mag organiseren. Xi Jinping was onlangs bij hem op visite. Één ding werd duidelijk: Amerika moet zijn invloed in die regio gaan delen met China. De ‘Groene’ Annalena Baerbock gaat intussen door met haar ‘feministische buitenlandpolitiek’. Ja, mijn sympathie heeft zij maar … ik denk bij Europa wel eens aan welvarende kinderen in een veilige villawijk die beginnen te vermoeden dat het verderop een stuk rauwer toegaat.
Go East 